EEN ECHTE EUROPEAAN
Twee, hooguit drie uur met de auto en ik ben in Amsterdam, Parijs of Düsseldorf. Binnen een straal van amper honderd kilometer van mijn huis wisselt de landstaal tussen Nederlands, Frans, Duits en Letzeburgs, Vlaams en Waals…
-
-
RAS-LE-BOL
Zou het de taal zijn?
Je n’en peux plus, j’en ai assez, marre, par-dessus la tête. J’en ai ma claque. J’ai les boules, met het bijbehorende gebaar. Het gaat eindeloos door: zoveel manieren om te zeggen dat je er genoeg van hebt,…
door Ricus van der Kwast -
Nulnieuws leest lekker weg en heeft typisch een hoog rode-orengehalte. Het begint waar de nieuwswaarde van een feit ophoudt, als die er al ooit geweest is. Nulnieuws besluipt je, overvalt je als je er het minst op bedacht bent en steelt je tijd.
door Ricus van der Kwast -
Verkiezingen zijn verworden tot een bonte optocht van publiciteitsgeile volksmenners, vazallen van Erdogan, lekkende kieswijzers en Internet trollen, en uiteindelijk winnen de Russen.
door Ricus van der Kwast
-
Meer dan tien jaar duurde het voordat ze uit de startblokken kwam, maar aan opsmuk was die tijd niet besteed. Een zwart vlak met een gouden leeuw erop, en dat op een rood-wit-blauwe achtergrond gedrapeerd, dient nog steeds als officieuze vlag. Ook de naam zal niet het thema van lange brainstormsessies geweest zijn. Nebelux, het enige leesbare alternatief, klonk te mistig. De Benelux als aanjager en cement van de EU: vandaag meer dan ooit.
Lees het artikel in De Morgen (17/07/2019).
door Ricus van der Kwast -
Net uit: het nieuwste nummer van De Republikein, met als thema De ontvoering van Europa. Lees naast mijn stuk over eurosceptici ook Roel van Duijn over complottheorieën, Frits Bolkestein als liberaal anarchist, Raymond van den Boogaard en de angst voor Duitsland, Meindert Fennema over Brexit, en nog veel meer. Verkrijgbaar bij de betere boekhandel of neem een abonnement (https://www.derepublikein.nl/ ).
door Ricus van der Kwast
-
De Toronto Raptors zijn de nieuwe NBA-kampioen. World champions, worden de winnaars van de Amerikaanse basketbalcompetitie in de wandelgangen genoemd. Dat het beste team van de NBA tegelijk het beste team ter wereld is, betwijfelt niemand. Maar het blijft een boude uitspraak.
door Ricus van der Kwast -
OVER DE SCHOONHEID VAN EEN SPORT
Het waren tienden van een seconde die een eeuwigheid leken. Daarna zou het niet lang duren of de samenzweringstheorieën staken de kop op. De bal was verdacht zwaar, de ring magnetisch …
door Ricus van der Kwast -
1995 was een prachtig sportjaar voor me. Ajax won de Champions League, de Houston Rockets de NBA-titel. Ik kon mijn geluk niet op. Het was de laatste keer voor beide teams.
Pas dit jaar mocht ik weer hopen. En weer waren ze in fase. Ajax had zich ontdaan van o.a. Benfica, Real Madrid en Juventus en stond tegenover Tottenham in de halve finales van de Champions League. Houston is al een paar jaar de belangrijkste uitdager van de almachtige Golden State Warriors. Het trof de heersend kampioen nu in de halve finales van de Western Conference Finals.
Beide teams strandden in het zicht van de finish. Ajax, bij rust nog op rozen, liet zich drie keer aftroeven door Lucas Moura, met de mokerslag in de zesde minuut van de blessuretijd. Houston en Golden State vochten een ongemeend spannende serie uit. Geen enkele partij werd met meer dan zes punten verschil gewonnen. Op 36 seconden van het eindsignaal in Game 6 schoot een driepunter van Klay Thompson de illusies van de Rockets definitief aan flarden. Synchroon waren ze, ook nu.
Wat me triest maakt: voor beide teams was het de beste en voorlopig laatste kans op groot succes. Matthijs de Ligt en Frenkie de Jong worden volwassen, Chris Paul en P.J. Tucker 35. Dat is tegenfase, maar het resultaat is hetzelfde. The title window has closed. Ajax wint nog een landstitel en een beker, de NBA kent geen troostprijzen. Allebei uithuilen en opnieuw beginnen, helemaal opnieuw.
2019 was een goed sportjaar voor me. Maar het smaakte naar meer.
door Ricus van der Kwast